آن خدایی که چون (از شوقش به نماز) برخیزی تو را مینگرد. (۲۱۸)
و به انتقال تو در اهل سجود (و به دوران تحوّلت از اصلاب شامخه به ارحام مطهره) آگاه است. (۲۱۹)
إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ ﴿۲۲۰﴾
که او خدای شنوا و دانا (به گفتار و کردار خلق) است. (۲۲۰)
الشعراء، ۲۱۷ تا ۲۲۰
خدا شناسی و خدا باوری /۲-
هر که خدای حقیقی را نشناسد و نپرسد، به طور حتم خدایان کاذب را می پرستد، خواه طاغوت زمانش باشد، و یا هوای نفس خودش یا دیگران! اما، این فقط خداوند متعال است که پرستش و عبادت بندگانش را می بیند. پس فقط به او باید توکل نمود. مقصود از خداوند سمیع است، این نیست که مثلا دو گوش و یا سیستم دريافت اصوات را دارد؛ بلکه يعني حرف بندگانش را گوش می کند؛ چنان که ما می گوییم: «فلانی حرف مرا گوش می کند، و یا گوش می کند». ختي اگر چیزی نگویی، او "عليم» است و به احوال توو تمامی مخلوقاتش علم دارد؛ اما فرمود که بگو»، و آنگاه که گفتی، به حرفت گوش می کند؛ البته از تو اطاعت و تبعیت نمی کند، بلکه ”عليم» است و می داند که چطور مشکل تو را در داخل نظام به هم پیوسته خلقت و هدایت، مرتفع سازد.