چهار اصل در توحید / 1
سُبحان اللّهِ وَ الحَمدُ لِلّه وَ لا اِلهَ اِلّا اللهُ وَ اللّهُ اَکبَر
اصل اول این است که الله جلّ جلاله را منزه و مبرا (سبحان) بدانی. اما، منزه و مبرا از چه؟! آیا فقط از نیستی، نقص و عیب؟ خیر؛ بلکه از هر توصیفی و آن چه که به وصف آید «سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يَصِفُونَ - خدا منزه است از آنچه در وصف مىآورند / الصافات، 159».
وصف او، همان است که خود در قرآن مجید فرموده است.
اصل دوم این است که بدانی «حمد» فقط مخصوص خداوند است. برای «حمد»، واژۀ جایگزینی وجود ندارد. «حمد» نه فقط «مدح» است و نه فقط «شکر - سپاس»، بلکه به تعبیر شهید آیت الله مهطری (ره)، حمد، ستایشِ سپاسگزارانۀ پرستشانه است.
اصل سوم، این است که ابتدا بدانی فرق است بین معنی و مفهوم اسمهای خداوند سبحان؛ فرق است بین اسم «خالق، إله و ربّ ...»؛ و سپس اقرار کنی که هیچ موجود قابل پرستشی به غیر از «الله» وجود ندارد و حقیقت پرستش به او اختصاص دارد.
اصل چهارم، بزرگتر دانستن الله جلّ جلاله میباشد؛ اما بزرگتر از چه؟! اگر بگویی: «بزرگتر از همه چیز»، یعنی او را چیزی مانند چیزهای دیگر فرض نموده و قیاس کردهای! بلکه به تعلیم امامان (ع)، باید بدانی و بگویی «اللّهُ أكبَرُ مِن أن يوصَفَ - خدا بزرگتر است از هر آن چه وصف شود». پس، بسیار بگو: «سُبحان اللّهِ وَ الحَمدُ لِلّه وَ لا اِلهَ اِلّا اللهُ وَ اللّهُ اَکبَر».
www.x-shobhe.ir
www.x-shobhe.com
www.313110.ir
کلمات کلیدی:
توحید «اصول توحید»