اصول توحید (خداشناسی) از قرآن مجید / 4
(الحشر، 22)
«هُوَ اللَّهُ الَّذِي لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ»
«او الله است که إلهی نیست جز او» - اولین نامی که از خداوند سبحان میشناسیم، اسم ضمیر «هو - او» میباشد، سپس میشناسیم که «او حیّ، علیم، حکیم، خالق و ...» هست. «اللّه» که از «ال إله» اخذ شده، اسم خاص و جامع اوست ، اما «إله»، یعنی کسی که قابل پرستش میباشد و حقیقت پرستش به او اختصاص دارد.
«عَالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ»
«دانای پنهان و آشکار است» - برای ما ، هر چه هست، یا پنهان (غیب) است و یا آشکار (مشهود)؛ اما نزد کسی که خود خالق، مالک و ربّ همه چیز است، چیزی در غیب قرار ندارد؛ لذا او به پنهان و آشکار نزد ما و سایر مخلوقات علم دارد و به آن چه ما پنهان و یا آشکار میسازیم، علم دارد.
«هُوَ الرَّحْمَنُ الرَّحِيمُ»
«او رحمان و رحیم است» - ابتدا اسم «هو - او» آورده شده و سپس «رحمان و رحیم». «رحمت» یعنی وجود بخشی و رحمان اسم فاعل آن میباشد و «رحیم» یعنی وجود بخشی او استمرار دارد و چنین نیست که یکبار خلق کند و سپس رها نماید!
اسم رحمان خدا سبقت دارد (رحمت خدا سبقت دارد)، چون ابتدا وجود میبخشد؛ و سپس هر چه او افاضه نماید نیز وجود بخشی است؛ و البته استمرار وجود بخشی عالی، در بهشت و خاص مؤمنان میباشد.
www.x-shobhe.ir
www.x-shobhe.com
www.313110.ir
کلمات کلیدی:
حدیث امروز سوره حشر «اصول توحید»