«إِنَّ اللَّهَ لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ»
«حكومت آسمانها و زمين تنها از آن خداوند ست» - «مُلک»، فرمانروایی است که مستلزم «مالکیت» نیز میباشد، و مالکیت مطلق از آن کسی است که خودش خالق و ربّ (پروردگار) باشد. مالکیت و مُلکیت دیگران، همه اعتباری است.
انسان از مالکیت اعتباری، موقتی، مقطعی و ظاهری برخوردار میگردد؛ اما حتی به سلولها و سرانگشتان خودش نیز مالکیت حقیقی ندارد و هیچ چیزی تحت فرمان او نیست؛ بلکه حکومت و فرمانرایی فقط از آن اوست.
«يُحْيِي وَيُمِيتُ»
«زنده میکند و میمیراند» - چه کسی خلق میکند، جز او؟ چه کسی حیات میبخشد و زنده میکند، جز او؟ چه کسی میمیراند، جز او؟ اینها همه دلیل بر مالکیت و مُلکیت (فرمانروایی) اوست.
«وَمَا لَكُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ»
(التّوبة، 116)
«و جز خدا، ولىّ و ياورى نداريد» - «ولایت»، یعنی سرپرستی. اگر ولایت حق باشد، همراه با دوستی است و اگر ولایت باطل باشد، همراه با دشمنی میباشد. اما وقتی همه چیز مِلک و مُلک اوست و مرگ و زندگی به امر اوست، چه کسی جز او میتواند ولیّ و یاور انسان باشد؟! لذا فرمود: «به غیر الله، ولیّ و یاوری ندارید».
www.x-shobhe.ir
www.x-shobhe.com
www.313110.ir
کلمات کلیدی:
حدیث امروز سوره توبه «اصول توحید»