«قُلْ هُوَ الَّذِي أَنْشَأَكُمْ وَجَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَةَ قَلِيلًا مَا تَشْكُرُونَ» (الملک، 23)
- بگو: «او كسى است كه شما را آفريد و براى شما گوش و چشم و قلب قرار داد؛ امّا كمتر سپاسگزارى مىكنيد!».
●- آدمی، کمتر متوجه وجود خودش و نعمات بزرگی که به او داده شده است میگردد و اگر خیلی شاکر باشد، گمان میکند که اگر چیزی از بیرون به او رسید، باید تشکر نماید؛ در حالی که نعمات بیرونی را نیز با وجودش دریافت و درک مینماید.
مقصود از «گوش، چشم و قلب»، فقط اعضای مادی (جسم) نمیباشند که این مقدار به حیوانات نیز داده شده است تا بتوانند در این دنیا به حیات مادی ادامه دهند؛ و چه بسا افرادی به حسب ظاهر، ناشنوا و نابینا باشند! بلکه مقصود: گوش جان است که سخن حق را میشنود؛ و چشم جان (بصیرت) است که آدمی را از ظاهربینی نجات میدهد؛ و قلبی (سینهای) است که با آن حقایق و علوم را درک مینماید، و همین دریافتهاست که او را از حیوانات متمایز میسازد.
شکر این نعمات، صرفاً زبانی نیست که کسی بگوید: «خدایا شکرت که مرا خلق کردی، به من گوش، چشم و قلب دادی»؛ بلکه باید با توجه به این نعمات، عطا کننده را بیشتر بشناسد، قدر این نعمات را بداند و درست استفاده کند.
www.x-shobhe.ir
www.x-shobhe.com
www.313110.ir
کلمات کلیدی:
حدیث امروز سوره ملک «شکر عملی» شکر