سلام به محضر شریف امام زمان علیه السلام و سلام خدمت شما بزرگواران؛
در جوامع گوناگون و از جمله جامعۀ خودمان، بسیار شاهد بودیم که افراد یا شخصیتهای مؤمن، متقی، ارزشمند، محبوب و عزیز جامعه، هدف ترور شخصیتی قرار میگیرند و با شدّتِ ضدتبلیغ و جوّسازی، منفور و حتی مغبوض اطرافیان یا قشری از جامعه قرار میگیرند و حتی نزدیکان و دوستانشان نیز نسبت به آنها، دچار تردید میشوند و جانب احتیاط را رعایت میکنند!
حال پرسش این است که «چرا و چگونه؟!» و البته در مقام پاسخ، در پی ریشهیابیها و شاخصههای کلّی میباشیم.
منبع مطالعاتی را قرآن حکیم قرار دادیم؛ چرا که «تِبْيَانًا لِكُلِّ شَيْءٍ وَهُدًى وَرَحْمَةً وَبُشْرَى لِلْمُسْلِمِينَ- بيانگر همه چيز است، و مايه هدايت و رحمت و بشارت برای مسلمانان میباشد» (النحل، 89)
در میان آیات گوناگون تفصیلی و تحلیلی، قصص انبیای الهی را برگزیدیم، چرا که اولاً قصههای قرآن کریم، همه حق است «إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْقَصَصُ الْحَقُّ - به درستی که این حکایات، همه حق است» (آل عمران، 62)؛ و ثانیاً قصص قرآن کریم، صرفاً نقل تاریخ نمیباشد، بلکه برای «درس و عبرت» میباشد؛ و ثالثاً انبیای الهی سرآمد مؤمنان میباشند؛ نیکانی که به شدت مغبوض واقع شدهاند.
علل اصلی
علت اصلی تمامی این بغضها، دشمنیها و بدخواهیها، این است که کافر و مشرک جماعت، نه تنها بسیار جاهلند، بلکه بسیار متکبر و زیاده خواه نیز میباشند؛ چرا که اخلاق ابلیسی لعنة الله علیه در آنها متبلور میشود.
به اخلاق ابلیس لعین دقت کنید؛ همین که کافر شد و استکبار ورزید، به جای تنبه و استغفار، دشمنی با خدا و بندگان خدا را آغاز کرد و با بغض به خدا گفت: «به عزت خودت قسم، سر راه بندگانت مینشینم تا همه را گمراه کنم»!
ذات و خاصیت کفر، دشمنی است، لذا شیاطین جنّ و انس و کفار، حتی با خودشان هم دشمنی هم دارند و رفتارشان با یکدیگر نیز مانند گرگهاست؛ با هم شکار میروند، اما مترصدند تا یکی خوابش ببرد یا غفلت کند، تا بقیه او را بدرّند!
در قرآن کریم راجع به حال کفار نسبت به مؤمنان فرمود:
- آگاه باشید! این شمایید که آنان را دوست دارید، و آنان شما را دوست ندارند. و شما به تمام کتاب [قرآن مجید و کتب آسمانی] ایمان دارید [ولی آنان ایمان ندارند]. و چون با شما دیدار کنند، میگویند: ایمان آوردیم. و زمانی که با یکدیگر خلوت نمایند از شدت خشمی که بر شما دارند، سر انگشتان خود را میگزند. بگو: به خشمتان بمیرید. یقیناً خدا به آنچه در سینههاست، داناست.
اگر کافری به شما بگوید: «من به آن چه تو ایمان داری، کافرم!»، در صورتی که به مخاصمه برنخیزد، میگویید: «به من چه!» و اگر خیلی بخواهید تندی کنید، میگویید: «به جهنم که تو کافری» و البته دلتان برایش میسوزد و بیداری و هدایت او را آرزو میکنید؛ اما اگر شما به کافری بگویید: «من به کفر تو کافرم، اما به توحید، معاد، قرآن کریم و اسلام، ایمان دارم»، برنمی تابد و دشمنی را آغاز میکند؛ از روی برگرداندن و پشت کردن و طرد و تحریم گرفته، تا تندی و حتی فحاشی، و حتی ضرب و شتم، ترور و جنگ، چرا که میخواهد سر به تن شما نباشد و در تحقق این خواستهاش، هر کاری که بتواند میکند!
کفار، شما را دشمن میبینند، اگر چه آنها را در میان خود تحمل کنید و حتی به رویشان لبخند بزنید، اما آنها هیچ حدّ و مرزی دارند و حتی به «لَكُمْ دِينُكُمْ وَلِيَ دِينِ - دین شما برای خودتان و دین من برای خودم» (الکافرون، 6) نیز راضی نمیشوند، بلکه میگویند: «یا به دین ما (کفر) بگروید و یا شما را میکُشیم!» چنان که امروزه نظامات سلطۀ امریکا، انگلیس، فرانسه و به طور کل فراماسون و صهیونیسم بین الملل، چنین میکنند و قتل عام و نسلکُشی مسلمانان را در سرلوحۀ سیاستها و برنامههای کاربردی خود قرار دادهاند؛ چرا که همچون فرعون، اصل دعوایشان بر سر اولوهیت، ربوبیّت و بندگی کشاندن مردمان میباشد، نه بر سر نفت و گاز!
کافر جماعت، وحشی هستند. دم از انسانیت، اخلاق انسانی و حقوق بشر میزنند، اما خودشان حیوانند و آن هم حیوان وحشی که به هیچ قیمتی، اهلی نمیشود - دم از آزادی میزنند، اما به شدت خودکامه و مستبد [دیکتاتور] هستند، حتی در میان خودشان - دم از حقوق شهروندی (دموکراسی) میزنند، اما کمترین حقی برای دیگران قائل نیستند - دم از روشنفکری و پذیرش عقاید گوناگون میزنند، اما فقط برای این است که شما آنها را بپذیرید، وگرنه خودشان بسیار دُگم و متعصبند، آن هم تعصب جاهلی! و خلاصه آن که ظاهرشان به انسانهای بسیار متمدن، مدرن، متجدد، فهمیده و ... شبیه است، اما همچنان چون گرگ، پلنگ، کفتار و لاشخور رفتار مینمایند. همان «مشت آهنین، زیر دستکش مخملی»!
- آيا گمان میبری اكثر آنها میشنوند يا میفهمند؟ آنها فقط همچون چهارپايانند بلكه گمراهتر!
خودشان در تعریف انسان میگویند: «حیوان دو پا - حیوان راست قامت - حیوان ناطق - حیوان با شعور بیشتر - حیوان اجتماعی و حیوان ابزار ساز» و خلاصه نگاه و تعریفی جز «حیوان» برای انسان ندارند! حال آیا از حیوان به غیر از رفتار حیوانی، انتظار دیگری میرود؟!
●- در این بخش، به صورت مختصر و اجمالی، به ریشۀ اصلی رفتار غیر انسانی کفار با مؤمنان و حتی با خودشان اشاره شد و در بخشهای دیگر، به ذکر چند نمونه از رفتارشان با پیامبران، امامان و مؤمنان در طول تاریخ و امروز اشاره میشود تا اخلاق (مواضع) آنها، علل و چگونگی دشمنیشان را بهتر و بیشتر بشناسیم.