بکوشیم تا در قلب، عمل و زبان، "شاکر" باشیم /4
«وَإِنَّ رَبَّكَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى النَّاسِ وَلَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَشْكُرُونَ» (النّمل، 73)
- مسلّماً پروردگار تو نسبت به مردم، فضل (و رحمت) دارد؛ ولى بيشترشان شكرگزار نيستند!
«فَاذْكُرُونِي أَذْكُرْكُمْ وَاشْكُرُوا لِي وَلَا تَكْفُرُونِ» (البقره، 152)
- پس به ياد من باشيد، تا به ياد شما باشم! و شكر مرا گزارید و (نعمتهايم را) كفران نكنيد!
●- حتی کفار نیز به فرزندان و کودکان خود میآموزند که «وقتی کسی چیزی به تو میدهد و یا کاری برای تو میکند، از او تشکر کن»؛ و برای بزرگترها نیز کتابها و مقالات بسیاری دربارۀ «آثار تشکر» نوشته و مینویسند؛ اما «تشکر» یک رویکرد فطری میباشد، تا همگان شاکر او باشند. هر کسی از آن که به او چیزی داده یا کاری برایش کرده، ممنون است.
خداوند سبحان، میخواهد تا بندگانش بدانند که هر چه به آنها میرسد، از فضل خداست؛ اوست که به واسطه میدهد؛ دیگران از خود چیزی ندارند که کسی بدهند و خود نیز فقیر و محتاج او میباشند. پس باید پیش و بیش از همه، شاکر او باشند، تا خودشان رشد کنند؛ و بدانند که «یاد کردن»، اولین گام در ارتباط بین «محبّ و محبوب» میباشد و البته فقط به لفظ نیست، بلکه «شکر خدا»، با شناخت نعمتبخش، دانستن قدر نعمت، و ضایع ننمودن آن (کفران نعمت)، همان ذکر (یاد) مستمر اوست.
"یاد خدا"، اختصاصی به نماز، دعا و ذکر لفظی ندارد، بلکه یک لحظه نیز نباید از یاد معبودِ محبوب غافل شد؛ و این ممکن نیست، مگر با "شاکر بودن".
www.x-shobhe.ir
www.x-shobhe.com
www.313110.ir
کلمات کلیدی:
حدیث امروز «شکر عملی» شکر